Ένας σίγουρος δρόμος για να ξαναθυμηθείς, να ανακαλύψεις και πάλι τα παιδικά σου όνειρα είναι η έρευνα, η αναζήτηση, η προσπάθεια αναπόλησης της παιδικής ηλικίας. Επίσης πρέπει να έχεις και την διάθεση, το πάθος για αυτο-ανακάλυψη!
Προσπάθησε να θυμηθείς...τι σκεφτόσουν όταν ήσουν παιδί; Με ποιά πράγματα χαιρόσουν; Σου άρεζε να περνάς την ώρα σου μόνος/η σου ή με παρέα; Υπήρχαν κάποια άξια πρότυπα; Υπήρχε κάτι που σεβόσουν; Υπήρχε κάτι που το ήξερες μόνο εσύ; Υπήρχε κάτι που πάντα σου "τραβούσε" τη περιέργεια;
Επίσης προσπάθησε να θυμηθείς...σε τι ήσουν πολύ καλός; Υπήρχε κάποιος τομέας, κάποια διεργασία/διαδικασία όπου ξεχώριζες;
Ίσως θα ήταν χρήσιμο να αρχίσεις να καταγράφεις αυτές τις μνήμες με χαρτί και μολύβι...
Θυμήσου, οτιδήποτε είχε να κάνει με τα χέρια, με την πειθώ σου, με την δυναμικότητα, την επινοητικότητα, τον ενθουσιασμό. Σίγουρα θα βρεις κάτι για το οποίο σε θαύμαζαν ή για το οποίο μιλούσαν για σένα...
Τέλος θα σε βοηθήσει αν ξαναθυμηθείς που εμπιστευόσουν ΕΣΥ τον εαυτό σου. Κάνοντας ποιές κινήσεις ένιωθες ότι θα ανταπεξέλθεις;
Και μη ξεχνάς ότι
οι ΣΚΕΨΕΙΣ σου δημιουργούν τη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ σου. Και μη βιαστείς να φέρεις το επιχείρημα ότι έχεις σκεφτεί καλά πράγματα και δεν έχουν γίνει.
Πρέπει να "πιάσεις" εκείνη τη στιγμή που η ονειροπόληση γίνεται πραγματικότητα και αφού τη συνειδητοποιήσεις, να την ελέγξεις...
(...η συνέχεια στο ΒΗΜΑ 4)